« يا اَبا عَبْدِاللّهِ يا حُسَيْنَ بْنَ عَلِي ، اَيُّهَا الشَّهيدُ يَا بْنَ رَسُولِ اللّهِ يا حُجَّةَ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا، اِنّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللّهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ  يَدَىْ حاجاتِنا يا وَجيهاً عِنْدَ اللّهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّهِ »

 

قیامت بی حسین غوغا ندارد_شفاعت بی حسین معنا ندارد
حسینی باش که در محشر نگویند _چرا پرونده ات امضاء ندارد
«خاک حسین بوی وفا می دهد_ تربت عشق است شفا می‌دهد»
« رسوائي اميه، قتل رقيه شد _اين طفل به جمله عشاق رهبر است »
« هر جمعه غروب دل خراب است_ چون تشنه در انتظار آب است »
«اردوی محرم به دلم خیمه به پا کرد_ دل را حرم و بارگه خون خدا کرد »
« آنان که حسین را خدای خود پندارند_کفرش به کنار عجب خدایی دارند »
« لبان حسین و یارانش تشنه آب نبودند ، این آب بود که تشنه لبان آنان بود »
« خنده كنان می‌رود روز جزا در بهشت_هر كه به دنيا كند گريه برای حسین »
« بر گوش جانم می سرد آوای زنگ قافله _ این قافله تا کربلا دیگر ندارد فاصله »
« چشمي كه در بهشت تو گريان نمي شود__بايد حواله داد به دست جهنمش »
« هر که غمت را خرید، عشرت عالم فروخت _ با خبران غمت بی خبر از عالمند »
« گشت چو در کربلا، رایت عشقت بلند _ خیل ملک در رکوع پیش لوایت خمند »
« به سیم سوزن مژگان و ریشه رگ دل_نموده فاطمه گلدوزی قبای حسین علیه ‏السلام »

 

 

 پرسیدم:ازحلال ماه، چراقامتت خم است؟ آهی کشید و گفت:که ماه محرم است

گفتم : که چیست محرم ؟   با ناله گفت :  ماه عزای  اشرف  اولاد آدم  است